The Stranglers met hun enige hit in de Lage Landen

De Vergeten Parel: Golden Brown – De wals die punk op z’n kop zette

Sommige nummers nestelen zich in je hoofd alsof ze er altijd al woonden. Golden Brown van The Stranglers is zo’n song. Hypnotiserend, mysterieus, en vooral: totaal onverwacht. Want wie had gedacht dat een band die ooit de punk hoog in het vaandel droeg, zou doorbreken met een melancholische wals?

Het nummer verscheen eind 1981 op het album La Folie en werd begin ’82 een monster hit. In Nederland haalde het de tweede plek in de Top 40, in Vlaanderen zelfs de eerste. En dat met een klavecimbelachtige melodie en een ritme dat laveert tussen 3/4 en 4/4 – alsof Bach en een Oosterse sitarspeler samen een avondje new wave probeerden.

Maar het echte verhaal zit in de tekst. Zanger Hugh Cornwell verklaarde later dat Golden Brown een ode was aan twee geliefden: een vrouw met een zongebruinde huid én heroïne. De regel “golden brown texture like sun” klinkt als een poëtische liefdesverklaring, maar blijkt ook een versluierde verwijzing naar de kleur van de drug. Slim verpakt, zodat het zonder problemen op de radio kon – en toch een duistere onderlaag had voor wie goed luisterde.

Voor The Stranglers was het een onverwacht succes. Ironisch genoeg werd hun grootste hit geboren uit een stijlbreuk: weg met de rauwe punk, hallo melancholie en mystiek. Niet iedereen in de punkwereld kon dat waarderen. Een wals als punkanthem? Dat voelde alsof Sid V …

Lees het hele bericht op popmagazine.nl…