Radio Bergeijk
Soms hoor je een nummer dat niet alleen blijft hangen, maar iets in je wakker maakt. Voor mij was dat ‘Hong Kong Garden’ van Siouxsie & The Banshees. Geen bombast, geen schreeuwende gitaren, maar een hypnotiserende melodie, een stem als een mes en een sfeer die je niet loslaat. Het was augustus 1978, punk was al een paar jaar bezig zichzelf te overschreeuwen, en toen kwam dit: een debuutsingle die alles anders deed.
Siouxsie Sioux was geen doorsnee punkzangeres. Ze was een icoon nog vóór ze een plaat had uitgebracht. Haar stijl—zwarte eyeliner, provocerende outfits, een ijzige blik—was even invloedrijk als haar muziek.
Maar ‘Hong Kong Garden’ liet zien dat er achter die façade een scherpzinnige observator zat. Het nummer was een reactie op racistische pesterijen bij een Chinees afhaalrestaurant in Chislehurst. Geen pamflet, geen leus, maar een subtiele aanklacht verpakt in schoonheid.Wat mij raakt, is hoe het nummer punk opnieuw definieerde. Waar anderen kozen voor chaos, koos Siouxsie voor controle. Waar punk vaak plat was, bracht zij gelaagdheid. Producer Steve Lillywhite gaf het geheel een ruimtelijke klank die je niet verwacht bij een genre dat bekendstaat om zijn rauwheid. Het was alsof punk ineens adem kreeg.
‘Hong Kong Garden’ bereikte de zevende plaats in de Britse hitparade. Een prestatie, zeker voor een band die tot dan toe alleen live indruk had gemaakt. Maar belangrijker dan de hitnotering was de invloed. Zonder dit nummer geen The Cure zoals we ze kennen, geen goth-scene, geen PJ Harvey die durft te fluisteren in plaats van te schreeuwen.
In Vlaanderen werd het geen hit, maar wel een cultklassieker. Vraag het aan de dj’s van Studio Brussel of de bezoekers van obscure new wave-feesten in Gent en Antwerpen: ‘Hong Kong Garden’ is daar een anthem. Niet van de massa, maar van de fijnproever.
Wat blijft, is het bewijs dat punk meer kon zijn dan lawaai. Dat het ook schoonheid, subtiliteit en betekenis kon bevatten. ‘Hong Kong Garden’ gaf punk zijn ziel terug. En soms, als ik het weer hoor, denk ik: dit is hoe rebellie hoort te klinken—niet luid, maar scherp.
Laat me weten als je deze column in e …
Lees het hele bericht op popmagazine.nl…
Geschreven door Postbode Bergeijk
21:00 - 22:00
22:00 - 23:00
23:00 - 00:00
00:00 - 01:00
01:00 - 02:00