Hoe The Police punkpop op scherp zette

De noose, de hit en de controverse—hoe The Police punkpop op scherp zette

Door: René van Elst

Sommige nummers zijn niet alleen muzikaal grensverleggend, maar ook cultureel explosief. ‘Can’t Stand Losing You’ van The Police is zo’n nummer. Uitgebracht in augustus 1978 als derde single van de band, was het de opvolger van ‘Roxanne’. Maar waar ‘Roxanne’ nog flirtte met reggae en romantiek, ging ‘Can’t Stand Losing You’ recht op het ongemak af: zelfmoord, verlies en emotionele wanhoop. En dat alles verpakt in een onweerstaanbare popmelodie.

Sting schreef het nummer in een paar minuten, naar eigen zeggen. Het gaat over een tiener die zijn vriendin verliest en besluit dat hij het leven niet meer aankan. Geen metaforen, geen omwegen—de tekst is direct en confronterend. En dan was er nog die hoes: drummer Stewart Copeland, staand op een blok ijs met een strop om zijn nek, wachtend tot het smelt. De BBC was not amused en weigerde het nummer te draaien. In sommige landen werd een alternatieve hoes gebruikt, maar de controverse was geboren.

Ironisch genoeg werkte die controverse als katalysator. De single kwam in oktober 1978 de Britse hitlijst binnen, maar het was pas bij de heruitgave in juli 1979 dat het echt ontplofte. Het nummer steeg naar nummer 2 in de UK Singles Chart en werd daarmee de eerste grote hit van The Police. In Nederland bereikte het de negende plaats in de Top 40, en in Vlaanderen haalde het een bescheiden vijftiende plek.

Wat mij fascineert, is hoe The Police met dit nummer een brug sloegen tussen punk en pop. De rauwe thematiek bleef overeind, maar de productie was strak, de melodie catchy, en de sound toegankelijk. Het was p …

Lees het hele bericht op popmagazine.nl…