Op 16 september 1979 werd er een muzikale bom gedropt die de wereld voorgoed zou veranderen. Het was de single Rapper’s Delight van de toen nog onbekende groep The Sugarhill Gang. Uitgebracht op het pas opgerichte label Sugar Hill Records, markeerde dit nummer de geboorte van rap als een commercieel succesvol genre en legde het de basis voor de wereldwijde hiphoprevolutie.
De drijvende kracht achter dit historische moment was Sylvia Robinson. Zelf een ervaren zangeres met hits zoals Love Is Strange (1957, als deel van Mickey & Sylvia) en Pillow Talk (1973), had ze een uitzonderlijk oor voor nieuwe trends. Na het horen van de levendige hiphopfeestjes in New York besloot ze een plaat op te nemen die de energie van die cultuur zou vastleggen. Ze bracht drie lokale rappers bij elkaar: Guy O’Brien (Master Gee), Michael Wright (Wonder Mike) en Henry Jackson (Big Bank Hank). Het resultaat was een groepsnaam die verwees naar de welgestelde wijk Sugar Hill in Harlem, en een nummer dat een genre definieerde.
De controverse en het commerciële succes
De basis van Rapper’s Delight was een geniale maar controversiële zet: een geleende baslijn van de disco-hit Good Times van de band Chic. Sylvia Robinson liet haar studioband de groove naspelen, zonder aanvankelijk toestemming van de originele componisten Nile Rodgers en Bernard Edwards. Dit leidde tot juridische dreiging, waarna een schikking werd getroffen en beide componisten alsnog als co-auteurs werden vermeld. Rodgers verklaarde later dat hij aanvankelijk woedend was, maar het nummer uiteindelijk beschouwde als een van zijn favorieten.
De ongekende le …
Lees het hele bericht op popmagazine.nl…
Soortgelijke berichten
Now on air
Upcoming shows
