Op 20 november viert Joe Walsh zijn 78ste verjaardag. Een moment om stil te staan bij een carrière die uniek is in de rockwereld: grillig, virtuoos, geestig, tragisch en briljant tegelijk. Walsh is niet alleen de gitarist die de Eagles een ruggengraat van staal gaf, maar ook de excentrieke solo-artiest die klassiek rocknummer na klassiek rocknummer afleverde — vaak met een knipoog.
Van Ohio naar de rocktop
Joe Walsh werd geboren in 1947 en groeide op in een gezin dat veel verhuisde. Muziek werd al vroeg zijn toevlucht. Als tiener ontwikkelde hij een ongewoon gevoel voor gitaarspel, waarbij zijn liefde voor blues, country en experimentele rock al snel versmolten tot zijn eigen stijl.
Zijn echte doorbraak kwam eind jaren zestig bij The James Gang, een powertrio waarin zijn gitaarspel de motor van de band werd. Nummers als Funk #49 en Walk Away maakten hem tot een van de meest besproken jonge gitaristen van zijn generatie. Het was rauwe rock ’n roll, ritmisch, gedurfd en technisch indrukwekkend.
De solist met de talkbox
Na zijn vertrek bij The James Gang begon Walsh aan een solocarrière die zijn reputatie als muzikant verder vestigde. Zijn kenmerkende sound kreeg vorm in nummers als:
Rocky Mountain Way – een van de meest herkenbare rocktracks uit de jaren zeventig, vooral door het gebruik van de talkbox en de enorme slide-partijen.
Life’s Been Good – een satirisch meesterwerk waarin Walsh zijn eigen rocksterbestaan belachelijk maakt, compleet met absurde anekdotes en een onweerstaanbare groove.
Zijn humor en zelfspot maakten hem geliefd, maar zijn technische kwaliteiten zorgden ervoor dat collega-muzikanten hem als een van de besten in het vak beschouwden.
De Eagles: een gouden toevoeging
In 1975 trad Walsh toe tot de Eagles, een beslissing die de band een nieuw, harder geluid gaf. Zijn komst was een kantelpunt. De groep, die tot dan toe vooral countryrock was, kreeg ineens elektrische assertiv …
Lees het hele bericht op popmagazine.nl…
Soortgelijke berichten
Now on air
Upcoming shows
